Ze vielen me in tv-series altijd op. De roeiers op brede wateren in een tussenshot. Ze dragen bij aan de sfeer van rust in de studentenstad, de sfeer van "niks aan de hand". Diezelfde sfeer is ook voelbaar langs de Bosbaan op een willekeurige trainingsdag. Roeiers varen stil de kilometers heen en weer. Maar rust?
Deze sporters zetten - om zichzelf voort te bewegen - veel in beweging.
Hun lichaam is continu bezig met in balans blijven. De roeispanen
moeten op hetzelfde moment het water raken; iedere verkeerde beweging in
de boot leidt tot gespatter of geklots. Als het roeien er "rustig"
uitziet, levert de roeier een prestatie.
En dan het water rond de boot. Bekijk de foto op een zo groot mogelijk scherm, en je ziet kolkjes, belletjes, golfjes... het water rond de boot is allesbehalve in rust.
De fotograaf dan. Om deze foto te maken stond ik meer dan een uur langs het water met een dikke 300-millimeter lens - steunend op een paaltje. Ontdekken wat ik de mooiste hoek vond om de roeiers te zien: en concessies doen. Wil ik ze in het gezicht zien (dus fotograferen als ze voorbij waren), dan had ik niet het mooie tegenlicht. Dat soort dingen. De momenten in de slag herkennen, handmatig scherpstellen, meebewegen als ze voorbijkwamen.
Ik ging er vandaan toen het ging schemeren. Met lege batterijen, spierpijn en vlekken op mijn kleren (het paaltje was natuurlijk niet op mijn sta-hoogte, en dan ook nog vochtig vies). Hup het drukke verkeer weer in. Het geheugenkaartje stond vol met schuine, onscherpe foto's, of foto's waar de voor- of achterkant van de boten, of de roeispanen niet goed in beeld waren. Of waar storende factoren rónd het water (lelijke contrasten in de oevers, bordjes langs het water, het botenhuis aan het uiteinde) de aandacht afleidden.
Het zal nog wel even duren voor ik de "making of" van deze foto in mijn geheugen naar de achtergrond heb verdrongen. En het zelf een "rustgevend beeld" vind.
Bekijk deze afbeelding groter op: http://www.flickr.com/photos/fotosyb/15771005581/
(Deze foto maakte ik als cursusopdracht bij de cursus "52 weken anders kijken", van Else Kramer.)
En dan het water rond de boot. Bekijk de foto op een zo groot mogelijk scherm, en je ziet kolkjes, belletjes, golfjes... het water rond de boot is allesbehalve in rust.
De fotograaf dan. Om deze foto te maken stond ik meer dan een uur langs het water met een dikke 300-millimeter lens - steunend op een paaltje. Ontdekken wat ik de mooiste hoek vond om de roeiers te zien: en concessies doen. Wil ik ze in het gezicht zien (dus fotograferen als ze voorbij waren), dan had ik niet het mooie tegenlicht. Dat soort dingen. De momenten in de slag herkennen, handmatig scherpstellen, meebewegen als ze voorbijkwamen.
Ik ging er vandaan toen het ging schemeren. Met lege batterijen, spierpijn en vlekken op mijn kleren (het paaltje was natuurlijk niet op mijn sta-hoogte, en dan ook nog vochtig vies). Hup het drukke verkeer weer in. Het geheugenkaartje stond vol met schuine, onscherpe foto's, of foto's waar de voor- of achterkant van de boten, of de roeispanen niet goed in beeld waren. Of waar storende factoren rónd het water (lelijke contrasten in de oevers, bordjes langs het water, het botenhuis aan het uiteinde) de aandacht afleidden.
Het zal nog wel even duren voor ik de "making of" van deze foto in mijn geheugen naar de achtergrond heb verdrongen. En het zelf een "rustgevend beeld" vind.
Bekijk deze afbeelding groter op: http://www.flickr.com/photos/fotosyb/15771005581/
(Deze foto maakte ik als cursusopdracht bij de cursus "52 weken anders kijken", van Else Kramer.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten