Gevoel voor verhoudingen

Maakte op deze frisse voorjaarsdag een wandeling door het speelbos Nieuw Wulven, bij Houten.

Mijn aandacht werd getrokken door een groepje mensen dat zich met een jonge labrador vermaakte bij een bosvennetje. De hond kwam net uit het ondiepe water met een stuk hout in zijn bek. Liep ermee naar een meneer die het stuk hout pakte, en weer in het water gooide. Met grote sprongen plonsde de hond in het water, gauw achter de stok aan.

Een meisje, amper groter dan het dier, schaterde het uit. Pakte ook een stuk hout en gooide het in het water. Het viel vlak naast de labrador, die net zijn buit zou gaan terugbrengen.

Maar die bleef even staan. Nu was er een extra uitdaging. Nog een stok! Leuk! Het jonge dier probeerde het tweede stuk hout ook te pakken. Toen hij zijn bek opende, viel de eerste stok in het water. Nu was er plek voor de nieuwe stok. Maar vooral: verwarring. Want nu lag er wéér een stok uitnodigend voor zijn neus in het water. En was dat niet de stok die zijn baasje had gegooid?

Hij moest gaan kiezen. Allebei meenemen zou niet gaan lukken.

In een oogwenk maakte hij zijn keuze. Hij wisselde nog een keer van stok en sprong blijmoedig het water uit. En legde het stuk hout van zijn baasje, voor de voeten van het kind op de grond.

Ik vond het een enorm diplomatieke zet van de hond. Zo jong nog en toch al gevoel voor de verhoudingen: opdrachten van de baas ('haal de stok') voer je gewoon uit. En met kinderen is het leuker spelen.

Verhuizen

Op een dag vonden de ouders van Jip dat het tijd was om te gaan verhuizen. Jip was al een tiener, en zijn vele speelgoed en spullen pasten niet meer in zijn kinderkamer.

Met Janneke speelde hij minder. Goed, ze zaten dagelijks te whatsappen, maar dat kon ook op afstand, vonden Jips ouders.

Ze vonden een modern huis in een lange stille straat. Pal langs een zijweg. Met een uitbouw over die zijweg heen. Samen met het huis aan de andere kant vormde dit huis een poort, waar auto's en fietsen onderdoor konden. "Die kamer wil ik," zei Jip meteen, en wees naar de poort, "en dan moet Janneke in de kamer daarnaast."

"Jaja. En dan maken jullie zeker een gat in de muur," zei Jips vader lachend. 

Jip vond het niet grappig. Hij wist dat Janneke er niet zou komen wonen. Meteen miste hij het gat in de heg, de blije oogjes daar achter.

Takkie en Siepie waren al lang begraven. En nu verloor hij ook nog het veilige tuintje met de heg. En zijn buurmeisje.

"Ik wil niet verhuizen," zei Jip.
 
"Je kunt niet in je kindertijd blijven steken," zei zijn moeder, "Dingen veranderen."
Maar waarom eigenlijk?

Druppelfoto's maken (How to...)

Het recept voor een mooie druppelplaat.

Je hebt nodig:
- een kraan boven een teiltje of een emmer
- een (liefst digitale) fotocamera met "bulb" stand,
- een macrolens (in mijn geval gekozen voor 105 mm/2.8
- voldoende capaciteit op geheugenkaartje
- een statief
- een losse, instelbare flitser
- een effen gekleurde "achterwand"
- een voorverwarmde computer
- een rustige omgeving
- een gezonde dosis geduld
- een snufje doorzettingsvermogen

Voorbereiding
1. Zet je computer vast aan. Kies je favoriete foto-bewerkingsprogramma.
2. Plaats de camera op het statief, met de macrolens op de camera, bij de kraan.
3. Laat de kraan zachtjes druppelen.
4. Richt de camera op de onderkant van de kraan, waar het water uit de kraan komt.
5. Stel (handmatig) scherp.
6. Plaats achter de druppels je donkere achterwand. Zorg dat je achterwand je hele kader vult.

Instellingen
7. Je camera op een lage ISO-waarde, dat voorkomt dat het stelseltje té lichtgevoelig wordt.
Ik koos voor ISO 100. Lager gaat mijn camera niet.
8. Vind je een onscherpe achtergrond mooi? Kies dan voor een diafragma met lage waarde.
9. De flitser laten we van schuin achter de druppels flitsen. Kies voor een lage flits-intensiteit (1/64e was voor mij al genoeg licht).

Proeffoto
10. Maak een proeffoto. Houd de ontspan-knop ingedrukt met je linkerhand, terwijl je met je rechterhand de flitser op de gekozen plek houdt.
Je ziet nu op je proeffoto hoeveel licht er in je beeld gaat komen.

11. Pas zo nodig de lichtsterkte van je flitser, de diafragma- of ISO-waarde aan naar smaak. Is de plaats van de flitser niet te overheersend in beeld?

Is alles ingesteld naar wens, dan ga je de druppels "vangen" in je beeld.

12. Zet de kraan op een standje "stevig doordruppelen".

13. Houd met je ene hand de ontspanknop ingedrukt, en flits éenmaal met je andere hand. Laat de ontspanknop los.
14. Laat de flitser weer even opladen. Dit duurt een paar tellen.

15. Herhaal de stappen 12 en 13 een keer of twintig. Voeg het geduld en doorzettingsvermogen toe.

16. Je zult soms helemaal niks op je beeld zien, soms een vallend bolletje (dat is dan een druppel), en soms ook ineens wat je op mijn foto zag.

17. Plaats het kaartje in de voorverwarmde computer.

Nabewerking
18. Open de beste foto in je favoriete nabewerkingsprogramma en pas die zo nodig nog een beetje aan: zorg bijvoorbeeld dat de druppel echt verticaal valt, beetje schuin is storend. Snij de foto bij tot de druppel/straal mooi je beeld vullen.

Marketing
19. Serveer je foto met een mooi verhaal of opvallend bijschrift. Vergeet niet: het is maar een druppeltje. We zien dagelijks miljoenen van die dingen. Geef er betekenis aan; zo maak je er iets bijzonders van!

De Druppel

Het is de enige in een lange reeks, die een naam krijgt. Het is het zoveelste incident. 

De eerste druppel is vaak al lang vergeten. Misschien viel die niemand op. Niemand heeft bijgehouden hoeveel er al in de emmer zijn gevallen. Niemand weet hoeveel er in de mantel der liefde zijn gesmoord.

 Het feit dat deze druppel Dé Druppel is, komt als verrassing. Ineens is het zoveelste incidentje De Aanleiding.

Vaak zullen mensen met kennis van achteraf zeggen dat de emmer al lang vol was. Dat het overlopen oplucht - verlichting brengt misschien wel.

Hoe dat ook zij: elke laatste druppel verenigt de vernietigende kracht van al zijn voorgangers en zichzelf. En dan is er geen houden meer aan.