Water bij #Glow

In Eindhoven vindt deze week het lichtkunstfestival #Glow2014 plaats. Vijftig kunstenaars hebben het thema "In beweging" opgepakt. Eén van de kunstwerken heet: Water!

Een netwerk van blauw-lichtgevende (TL-)buizen. Recht van boven gezien vormen ze een 'visnet' van vierkanten. Alle hoekpunten staan op zuigers, en bewegen omhoog en omlaag. Gevolg: het oppervlak "golft"!

Ik vind het een heel verrassende manier van water verbeelden. Water. Zonder dat er een druppel aan te pas komt.



(ps: meer over Glow Eindhoven schreef ik hier: sybrenvisser.blogspot.nl/…/stad-vol-licht-en-geluid.… )

Stad vol licht - en geluid

Eindhoven staat in de startblokken. Een week lang is de lichtstad het decor voor het lichtkunstfestival Glow 2014.

Bij de achtste editie, vorig jaar, kwam ruim een half miljoen mensen kijken. Social media stroomden vol over moeilijk parkeren, en het indrukwekkende schouwspel. Dit jaar wordt opnieuw spectaculair. Ik liep vrijdagavond met de journalisten mee en kreeg enkele opstellingen langs de wandelroute alvast te zien.

Eigenlijk is fotografie niet de juiste techniek om dit evenement vast te leggen. Veel projecties zijn beweeglijk, en gaan gepaard met muziek en geluidseffecten.

Een lichtshow op het kantoor van Van Lanschot Bankiers aan de Parklaan vertelt de geschiedenis van die laan. Er wordt gedanst in de villa, je hoort de muziek en ziet zwierende silhouetten. De bomen in de laan dansen mee.

 

De Augustijnenkerk wordt zowel van binnen als van buiten beschenen. Binnen beleef je voor vier euro een kleurrijke, bijna psychedelische lichtshow met muziek van Messiaen en Barber. De show op de buitenkant is fel wit. Ook de muziek is moderner en killer.  Wie de avondshow in Eurodisney heeft gezien, weet hoe veel je kunt doen met lichtprojecties op een gevel. Wie daar nog nooit was, kan het gaan ontdekken bij Glow.

Wat mij ook bijblijft was de grote projectie op een hoog gebouw. Felle lichtflitsen en behoorlijk harde dreunen. De buren blijken allemaal een brief te hebben gekregen met een telefoonnummer voor als het ze te veel wordt.

De Glow wandelroute doet ieder jaar andere straten aan.. "Zo kom je op plekken waar zelfs veel Eindhovenaren nooit komen" - klonk het tijdens de perswandeling. Ach. Met een ander licht erop zie je iedere straat, zoals je die nog nooit eerder zag. Niet te filmen. Ga het liever beleven. (Dat kan van 8 tot 15 november.)

Rustgevend beeld

Ze vielen me in tv-series altijd op. De roeiers op brede wateren in een tussenshot. Ze dragen bij aan de sfeer van rust in de studentenstad, de sfeer van "niks aan de hand". Diezelfde sfeer is ook voelbaar langs de Bosbaan op een willekeurige trainingsdag. Roeiers varen stil de kilometers heen en weer. Maar rust?

Deze sporters zetten - om zichzelf voort te bewegen - veel in beweging. Hun lichaam is continu bezig met in balans blijven. De roeispanen moeten op hetzelfde moment het water raken; iedere verkeerde beweging in de boot leidt tot gespatter of geklots. Als het roeien er "rustig" uitziet, levert de roeier een prestatie.

En dan het water rond de boot. Bekijk de foto op een zo groot mogelijk scherm, en je ziet kolkjes, belletjes, golfjes... het water rond de boot is allesbehalve in rust.

De fotograaf dan. Om deze foto te maken stond ik meer dan een uur langs het water met een dikke 300-millimeter lens - steunend op een paaltje. Ontdekken wat ik de mooiste hoek vond om de roeiers te zien: en concessies doen. Wil ik ze in het gezicht zien (dus fotograferen als ze voorbij waren), dan had ik niet het mooie tegenlicht. Dat soort dingen. De momenten in de slag herkennen, handmatig scherpstellen, meebewegen als ze voorbijkwamen.

Ik ging er vandaan toen het ging schemeren. Met lege batterijen, spierpijn en vlekken op mijn kleren (het paaltje was natuurlijk niet op mijn sta-hoogte, en dan ook nog vochtig vies). Hup het drukke verkeer weer in. Het geheugenkaartje stond vol met schuine, onscherpe foto's, of foto's waar de voor- of achterkant van de boten, of de roeispanen niet goed in beeld waren. Of waar storende factoren rónd het water (lelijke contrasten in de oevers, bordjes langs het water, het botenhuis aan het uiteinde) de aandacht afleidden.

Het zal nog wel even duren voor ik de "making of" van deze foto in mijn geheugen naar de achtergrond heb verdrongen. En het zelf een "rustgevend beeld" vind.

Bekijk deze afbeelding groter op: http://www.flickr.com/photos/fotosyb/15771005581/

(Deze foto maakte ik als cursusopdracht bij de cursus "52 weken anders kijken", van Else Kramer.)

Het obstakel

Het kan zomaar gebeuren. Een obstakel op je pad. 

 

 Wat te doen?  Wachten tot het oplost?

Sommige obstakels doen dat. Niet alle.

Kun je er misschien doorheen?

Nee. En het gaat maar niet aan de kant. Lijkt wel of het obstakel belangrijker is dan de rest. Als je niet uitkijkt, word je vermorzeld door je barrière.

Je kunt proberen om er dan maar ómheen te gaan.

Of het met een uiterste krachtsinspanning op te tillen, opzij te duwen. Misschien lukt dat wel.

 Een obstakel wordt ook wel gezien als mogelijkheid om te groeien. Nou ja, je kunt er in elk geval op klimmen.

En dan - bovenop het obstakel - een dansje doen.

Gegroeid? In elk geval iets meegemaakt.

Anders kijken. Gewoon doen

Ik ga anders kijken. Dat belooft Else Kramer bij een jaar-cursus fotografie. Haar belofte geloof ik.

Waarom? Omdat ze doet waar ze goed in is, en weet waar ze over praat. Haar enthousiasme voor de fotografie is zo aanstekelijk, dat ik daar op afstand blij van word. Ik geloof dat ze echt zo aanstekelijk is. Elke dag weer.

Haar handelsmerk zijn foto's met lego-mannetjes erin. Die zet ze samen met haar dochter in elkaar. Zij maakt er een opstelling mee. Ze blijft dicht bij haar kern, en gebruikt internet (en andere social media) om anderen te betrekken. Dat vonkt.

Ik ben een face in haar crowd, een van de mailadressen in haar bestand. Ooit mailde ze de vraag rond welke categorie nieuwsbrief-mails 'ik' wilde ontvangen. Mijn antwoord: zet mij maar in de groep die "alles" wil ontvangen.

En nu ga ik me een jaar laten inspireren. In een interactieve cursus, met Facebookgroep en al, feedbackrondes (en les in goed met feedback omgaan) en elke maand een cursus-bijeenkomst. Eindelijk weer eens een cursus waar ik me echt op verheug.

De ene optiek is de andere niet

Al een paar dagen fiets ik er langs. Een bloem in het gangetje achterom. Ideaal onderwerp voor een proefshoot. Doel: ontdekken wat het verschil is tussen de ene lens en de andere.

Enige spelregel: het maken van de foto moet de situatie intact laten. Dus plukken mag niet. De omgeving veranderen ook niet. Ik gebruik vier lenzen, een groothoek (15mm), een macro (35mm), een macro-tele (105mm) en een tele (300mm). Bij sommige foto's kies ik voor gebruik van de ingebouwde cameraflitser.

Dit is wat de 15mm ziet. Rondom de bloem is veel van het gangetje te zien. Misschien onscherp, maar wel herkenbaar. Met de 35mm macro is het beeld minder wijds:

Deze lens is een macrolens. Dat betekent dat je het onderwerp ook heel dicht kan benaderen, en dan een beeldvullend detail kan laten zien.

Ook met de 105mm macro lens kun je dicht op je onderwerp kruipen. Wat er anders is: zaken in de achtergrond worden minder verkleind, maar wel sneller onscherp. Zoals bij deze:

En tot slot het beeld dat je kan maken met een 300 milimeter tele-lens. De camera weegt dan een paar kilo meer, en is moeilijker stil te houden. Maar het effect is ook mooi: zachte kleuren in de onscherpte en de bloem komt helemaal los van de omgeving.

Welke heeft jouw voorkeur? Ik ben er zelf niet uit. Ze hebben allemaal wel wat. De ene manier van kijken is niet beter dan de andere.

Anders zijn is ideaal

20140223 - krokus- paarsvoorgeel2 - IMGP5853, a photo by FotoSyb on Flickr.

Ik zocht een beeld dat vertelt dat 'opvallen' een strategie kan zijn om aandacht te krijgen.

In mijn beleving waren de gele krokusjes misschien wel jaloers omdat zij niet scherp in beeld kwamen. En die paarse krokus wel. Net zoals mensen jaloers kunnen zijn als een ander meer aandacht krijgt.

Mijn dochter zag het anders. "Die gele, die zijn allemaal jaloers op die ene paarse, omdat die anders is. Al die gele zijn allemaal hetzelfde." Wat mooi. Hoe je 'anders zijn' kan waarderen. Vooral omdat iedereen uniek is.