Ik neem je mee

Ik zie je vandaag. Zoals ik je vandaag wil zien. Vol van levenslust en energie, staand op eigen voetjes op een blad dat je zelf koos. Ik wil wat ik vandaag van je zie, ook morgen kunnen zien. Ook al ben je vrij om te gaan, in beeld leg ik je vast. Zo doe ik het graag.

Want misschien ben je morgen niet meer zo mooi als vandaag. Misschien zie ik je morgen niet meer zo scherp als vandaag. Misschien ben jij er nog wel, en zie ik nog wel, alleen ben jij niet meer bij mij of kijk ik niet meer naar jou. Misschien heb ik overmorgen wel een bewijs nodig om me te herinneren hoe ik nu naar je kijk. Van je geniet. Het liefst leg ik je vast voor ik je los moet laten.

Ik zal blijven proberen, deels als spel, en deels uit angst het mooie vlinderende nu weer te verliezen. Maar sterfelijke schoonheid, al zijn we nog zo kwetsbaar, al gaan we op in elkaars geluk, dan nog geeft niets mij het recht om je te vangen. Dat weet ik toch. Wees niet bang. Kom zitten op mijn hand, dan maken we samen de herinneringen. Wijs me, vertel me wat je ziet.

En als ik dat dan vastleg, ook dan vergeet ik ons samen niet.