Nachtvluchten

Midden in de nacht is de geest niet langer gebonden. Hij verplaatst zicht razendsnel, van de ene plek van betekenis naar de andere. De dromer kent de betekenis toe.

Ik reis deze nacht langs plekken die ik verbind met geluk. Alleen zien ze er 's nachts heel anders uit. En toch herken ik ze meteen.

Voor de willekeurige passant zijn deze plaatsen waarschijnlijk weinig opvallend. Voor mij des te meer. Ik koppel deze plaatsen aan geluk.

En dan maakt de plek ineens niet zoveel meer uit. Geluk kan ook op een dijk liggen, op een bankje of onder een tunneltje.

Zo droom ik mij de nacht door. Van die ene piano naar de piano's, van strand naar park naar bos. Van kerk naar laan naar bos naar dorp naar stad naar uit en... thuis.

En als ik dan even wakker lig, realiseer ik me dat deze droom pas net begint.

Dido en Aeneas

Zij is zojuist weduwe geworden als hij op de proppen komt. Hij wil haar voor zich winnen, maar durft de consequenties daarvan niet onder ogen te zien. 

Gaan ze elkaar krijgen? Ik mocht Dido en Aeneas bijwonen met de camera in de hand. Een paar van de beelden...

Vanavond ga ik nogmaals. Dan speelt de Musicalgroep Utrecht dit stuk met een andere cast, in dezelfde regie. Ben heel benieuwd naar de verschillen in sfeer!

Een droom

A dream, a photo by FotoSyb on Flickr.

Nogmaals het engeltje tevoorschijn gehaald. Andere camerahoek, nog meer vergroting door er een balg bij te gebruiken. Nog meer zeggingskracht.

Sprakeloos engeltje

Een dromerig tinnen engeltje met een klein diamantje in haar hand... dat had ik uit de grote verre stad meegenomen voor mijn kleine meisje. En voor mezelf, want ik had er zelf ook plannen mee.

Sterker nog; ik kon niet wachten tot zij het zou zien. De avond voordat ik het haar zou geven, bouwde ik op de keukentafel een mini-studio'tje om er zelf mee te spelen.

• Links aan het statief zit een laserpointer bevestigd. Die richt zijn rode lichtstraaltje precies op het diamantje in de hand van het engeltje.
• Dat engeltje (ongeveer vier centimeter groot) zit op een prisma. Een glad halfronde bol die je ook goed als vergrootglas op vlak papier kunt gebruiken. Het ding is erg glad en het engeltje is per foto enkele malen van haar zeepbel afgekukeld. Toch wilde ik het niet vastzetten, al had dat met een klein drupje fotolijm best gekund.
• De ondergrond is een kleuter-speelstoeltje met een zwart doek eroverheen gedrapeerd. Links staat ook de enige gebruikte lichtbron, een halogeen bureaulamp. Aan de rechterzijde geeft een stuk aluminiumfolie op een houten plaat wat invullicht aan de donkere kant. Bij sommige foto's heb ik die reflectieplaat als achtergrond gebruikt.
• De camera (Pentax K7) staat met een 105mm macrolens (Sigma 105mm/f2.8) vast op statief.

Dit (hierboven) werd het beeld op Flickr. Maar er waren meer uitkomsten die ik hier graag laat zien...

En toen ging het engeltje weer keurig in het kleine zakje met het leuke strikje erop. Het plakbandje weer dicht. Want dit kadootje was niet voor mij!