Waar ben ik beland? (2)

Hier weer enkele aanwijzingen. Overigens is het al door iemand gezien! Aan de hand van deze afbeeldingen lukt het jou misschien ook...















De volgende opties zijn inmiddels genoemd en niet-juist:
- Parijs,
- Venetië,
- Noord-Spanje,
- Berlijn,
- Rijsel / Lille,
- Barcelona

Waar ben ik beland?

Na een nacht stevig doorrijden ben ik in een stad beland. Maar welke... hier zijn wat eerste aanwijzingen.

Klaprozen en een auto

Er staat een auto geparkeerd bij klaprozen. Ook een illustratief beeld bij de blog 'Geleend bestaan'. 

Je had het al geraden: het is 'mijn' lease-auto...

Luchten

Kinderdijk 1, a photo by FotoSyb on Flickr.

Een goed belichte foto vraagt soms meer dan één opname.

Dit zijn er drie, (eentje belicht op -1,5 stops, eentje -0,5 stop, en eentje op +0,5 stop) die vervolgens via HDR-software over elkaar heen zijn gelegd. Dankzij HDR (High Dynamic Range) blijft zowel de tekening in de lucht als in de donkere delen van de foto zichtbaar.

HDR is niet geschikt voor foto's waar veel beweging in zit, omdat de camera een belichtingstrapje maakt. Tussen de foto's zit soms een halve seconde, en in die tijd is een vogel voorbijgevlogen. Dat levert vreemde effecten op in beeld.

Maar voor stillevens, landschappen, en spectaculaire luchten is het een geschikte techniek. Als je op internet gaat zoeken naar HDR, vind je de meest spectaculaire afbeeldingen. Sommige té, Kunstzinnig zijn ze wel.

Foto's verkopen

Er is een tijd geweest dat ik veel bezig was met modeltreinen. Ik kocht ze tweedehands op internet, en als ik ze zat was, verkocht ik ze weer. De kunst lag erin, vond ik, om ze met winst te verkopen. Goede foto's zijn daarbij een krachtig verkoopinstrument.

En dus moesten de treinen onbeschadigd blijven bij hun rondjes bij mij. En schoon. En ze moesten weer mooi op de foto voor de verkoop. Dat laatste vond ik op zich geen straf.

Ik ontdekte gaandeweg dat voor foto's voor de verkoop (in mijn geval foto's voor op Ebay en Marktplaats) specifieke succesfactoren gelden.

Een goed beeld maakt de kijker hebberig
Om dat effect te bewerkstelligen, moet de trein in kwestie er zo "ongebruikt mogelijk" op staan. De foto hierboven wekt de indruk: "daar is fijn mee gereden". En dat drukt de verkoopprijs.  Nog een fout bij de eerste foto: de kleureffecten. Spullen ongezien kopen via internet is een tricky business, dus kopers interpreteren wat ze zien, zo negatief mogelijk. Is een locomotief alleen maar van de linkerkant gefotografeerd? Dan zou de rechterkant defecten kunnen vertonen.
Photoshop-kleureffecten voeden het vermoeden dat er iets met de kleuren van het model aan de hand is. Waarom zou je anders de kleuren veranderen? De tweede foto heeft dit kleurbezwaar niet,maar sluit veelvuldig gebruik nog altijd niet uit.

In Ebay-land geldt: you should have seen what you get. Dus als de bel van de loc is verbogen en er een deuk in de schoorsteen zit, dan moet dat in beeld zijn gebracht. Zoals bij deze loc. (Had je het gezien?) Foto's maken bij Ebay onderdeel uit van de beschrijving. Wie goed naar de foto's kijkt, moet ook kunnen zien wat er aan de modellen schort. Zoek het defect op het volgende plaatje...

Zijspoor: naar aanleiding van de eerste twee foto's kreeg ik de vraag van een modelspoorder of hij mijn treinbaan eens mocht zien. Ik antwoordde dat hij best 'ns mocht komen kijken, maar dat deze foto's waren gemaakt op dit stukje diorama... ik heb nooit meer van hem gehoord.

Ongebruikt verkoopt beter
Net als bij tweedehands auto's laten kopers zich maar al te graag foppen. Het is dan ook commercieel interessant om met de foto niet de suggestie van gebruik te wekken. Zet de treinen dus liever even op een houten balkje dan op de rails.

Hier heb ik ook de lamp zo gericht, dat die een kwaliteit van de locomotief ondersteunt: "kijk toch eens wat een prachtige locomotief, je kunt zelfs tussen de ketel en het chassis doorkijken!" Het opstellen van de lamp was bij deze foto een hele klus, want de schaduw moest goed en scherp in beeld zijn.

Originele doosjes zijn geld waard
Verkoop je een trein in doos, laat dan ook op de foto dat doosje zien. Tenminste: als dat er netjes uit ziet. Anders fotografeer je het doosje niet, maar maak je expliciet melding van de meegeleverde originele verpakking.

Ik vermoed dat op de deksel van bovenstaande loc een prijssticker had gezeten die er niet goed was afgehaald. Of dat er met stift op was geschreven. Anders had ik het deksel wel mee gefotografeerd.

Zo, zoals op deze foto, verkopen de treinen het beste. Zo zien de meeste verkoopplaatjes op Ebay er ook uit.

Jammer
Ergens is het jammer. Want alle creativiteit, al het speelplezier wordt uit de foto's weggeslagen. Als de koper een verzamelaar is, dan wil hij een treintje in een doosje. Dat er zo ongebruikt mogelijk uitziet. Waar het serienummer goed op te zien is. Om het vervolgens zelf ook weer thuis in een kast te zetten. Misschien wel in het donker, om verkleuring tegen te gaan.

Geleend bestaan

Ik leef een geleend bestaan. Dankzij mijn werk heb ik een smartphone, een auto en een laptop. Dankzij mijn werk kan ik mijn woning betalen. Wat nou als dat werk wegvalt?

Werk
De zaken die ik voor mijn werk ter beschikking heb, zijn aan het eind van mijn arbeidscontract opeisbaar voor mijn werkgever of (als het slecht gaat) zijn schuldeisers. En iets anders belangrijks - mijn professionele netwerk - is ook niet van mij, maar van de baas. Met relaties van de baas mag ik niet klooien, zelfs niet als mijn baas me ontslaat.

Woning
Mijn huis is opeisbaar. Als ik geen hypotheekrente blijf aftikken, wordt het huis teruggevorderd. De goede relatie die ik tot nu toe met de bank heb opgebouwd, verdampt als het saldo te laag wordt. Datzelfde geldt voor allerlei diensten waar ik nu gebruik van maak. Televisie kijken, telefoneren, gas en elektra, water, alles stopt op den duur als het geld stopt met stromen.

Bezit
Ik heb eigen bezittingen. Spullen die ik heb gekocht, gekregen of geërfd, en die dus nu 'van mij' zijn. Die komen op de tocht wanneer ik financieel krap kom te zitten. Dan zijn het die spullen die ik via marktplaats ga verpatsen. Tenminste, als de buren willen meewerken. Want tegen die tijd is mijn internetaansluiting al lang opgezegd.

Moois
De calvinist in mij gaat nog een stap verder. Zelfs mijn leven is niet mijn bezit. Ongelukken zitten in kleine hoekjes, het hele geleende bestaan kan zomaar worden teruggevorderd door de Grote Baas. Dan kan ik er maar beter wat moois van maken. En van het stukje bestaan om mij heen. Want alles wat ik mooi vind kan me worden afgenomen. Maar het genieten van dat mooie, dat blijft van mij.

Sprookjesland

In de Efteling is het helder. Zodra je er naar binnen gaat, ga je ermee akkoord dat je een wereld in loopt waar je niet alles zult begrijpen. Je accepteert dat er zaken zijn die het verstand te boven gaan. Elfjes bestaan echt. Kijk maar: deze schommelt in een bloemenkrans.

En draken en reuzen bestaan ook. Ze zijn gevaarlijk, maar als de reus slaapt, kun je zijn laarzen uittrekken. Een simpele list en je bent veilig voor het gevaar.

Een boom vertelt verhalen uit de lange geschiedenis van het bos. Hij praat echt met de kinderen. En er zijn kikkers die water spuwen en met gouden ballen spelen.

Dwergen bestaan en Sneeuwwitje ligt in een glazen kist te slapen. Kijk maar, dan zie je dat het zo is.

En... er is een klein jongetje, zo klein dat hij nog niet goed zelf kan blijven zitten. Maar als je maar goed achter hem wegkruipt, ben je zelf niet op de foto te zien en zit het kindje voor het nageslacht heel zelfstandig te wippen op een heuse Eftelingse zingende paddestoel.

Het kan allemaal, de kunst is ervan te genieten zonder het te willen snappen. Kunnen we zo'n afspraak niet ook maken bij het uitwandelen van het sprookjespark?