Beste
Claudia,
“Wat is jouw maan?” Je stelt de vraag in je programma “Teerling” - en je bedoelt: wat is jouw diepste droom?
Ik zat vanavond bovenin het balkon in het Theater aan de Parade, en nam me voor om je vraag te
beantwoorden. Mijn maan, dat is waar jij stond, vandaag. Scheppen, mensen raken, met hoe ik de wereld zie, met eigen ideeën, met eigen muziek.
Ooit geloofde ik erin. En timmerde aan mijn eigen
maanlander. Vijf studentenjaren lang. Ik schreef liedjes, gedichten, toneelteksten.
Verzorgde optredens. Soms gingen ze slecht, en soms raakte ik mensen tot
kippenvel of tranen toe. Het gaf zin. En enorm veel energie.
Totdat mijn geloof erin een genadeloze knauw kreeg. Ik kwam - na een reeks afwijzingen voor diverse cabaretfestivals in het land - zelfs niet door de eerste ronde van de Kleinkunstacademie-auditie.
Dé doodsteek was het commentaar van mijn vader: “Dan hoor je het ook eens van
mensen die er verstand van hebben.”
Toen durfde ik niet meer. Niet meer te dromen, niet meer
te geloven. Ik zette koers op een plan-B. Een professioneel bestaan.
Mijn vader overleed ruim tien jaar geleden. Mijn moeder kruipt uit zijn schaduw. Zegt me dat ik met die muziek toch maar een
bijzondere gave heb. Vrienden uit mijn studententijd vragen me om aan de piano te
gaan zitten, als we elkaar weer zien.
En al jaren sluimert ergens de spijt en de twijfel. Heb ik wel echt alles geprobeerd…
“Noch einmal werfen.”? In het spel Yahtzee is het aantal beurten
beperkt. Ook niet anders dan in het echte leven. Ooit - wie weet wanneer - kan ik nooit meer gooien,
hopend op een zes. Het wordt tijd om te zingen, vechten, huilen, vallen opstaan en weer doorgaan…
Dit is wat ik je vraag. Mag ik jou een paar van mijn liedjes laten horen? Ergens op een plek
waar een piano staat? En wil jij me dan adviseren: misschien moet ik zoeken
naar een zanger. Of naar een band. Of naar een producer, naar een leraar of een
podium.
Misschien voor jou een kleine stap, voor mij een enorme. Wil
je me helpen die te zetten? Wil jij me helpen het liedjes maken weer serieus te gaan nemen?
Ik kijk uit naar een antwoord. Hoe dan ook: veel dank en complimenten voor je inspirerende optreden.
Sybren Visser
