Credo

Geloof je in sprookjes? Weet je eigenlijk wel wat je ziet? 

Deze aantrekkelijke vrouw leest haar schaapjes voor uit een dik boek. Ze luisteren graag naar haar en zij vertelt honderduit. Ze praat echt met ze. Een sprookjesfiguur, zou je denken.

Ken je haar? Ik maakte de foto in Eurodisney, toen kende ik haar niet. Anderhalf jaar later komt dit sprookjesfiguurtje voor mij tot leven. Ze wandelt door mijn huis en nestelt zich op de bank. Een aantrekkelijke jonge vrouw, die uit een dik boek voorleest, en er wijs bij vertelt. Haar kudde schaapjes hangt aan haar lippen. En zij gaat graag het gesprek met ze aan.

En die lammetjes? Die heeft ze echt gehad. Vernoemd naar Engelse prinsessen waren ze. Verstoten door hun moeders vonden ze bij dit lieve mens een veilig en verzorgend heenkomen. Ze dartelden door haar tuintje - totdat dat niet meer nodig was.

Zie je wel? Nu ken ik haar wel. Als ik nu weer in Eurodisney was, zou ik de foto hetzelfde maken. Maar nu zie ik er veel meer in dan toen!

Kattenbelletjes

Twintig jaar geleden was ik met medestudenten in een klooster. We zagen eeuwenoude boeken in de bibliotheek en dachten dat daar nooit iemand meer in las.

Om het uit te proberen, schreven we briefjes (het was nog voor de tijd van de What'sApp) en die schoven we tussen de bladzijden. "Wie dit ook leest,  wanneer dan ook, bel ons dan voor de grap eens." Er is nog niet gebeld.

Hoe anders kan dat gaan met een dames-handtas. De boodschap die ik daarin verstopte, werd binnen no time gevonden. En beantwoord. Nu wel via de app.

Blij toeval

Deze twee schelpjes zijn door de zee op het strand neergelegd, tientallen meters uit elkaar. Ik heb ze opgeraapt.

De reden waarom ik nu juist die schelpjes meenam was 'toeval': ze waren net allebei dáár, waar ik bukte om een schelpje op te rapen. Zo kwamen ze samen in mijn jaszak. En, betekend met een lach, samen op de foto. Vanaf nu zijn ze niet meer los van elkaar te denken.

Even toevallig komen mensen op elkaars pad. Blije gezichten op het strand. En - eenmaal samen op de foto - zijn ze niet meer los van elkaar te denken.

Goed lezen

Een jongen en een meisje hebben een eerste date. Ze wandelen in het bos. Daarna drinken ze een kop koffie in het theehuis.

Bij het uitlopen van het theehuis grabbelt hij een paar snoephartjes mee. Zij laat hem er een voor haar uitkiezen. Hij geeft haar het hartje waarop hij leest: "BEL MIJ", want hij vindt haar leuk.

Zij neemt het snoepje aan, leest de kleine lettertjes als "KUS MIJ". En dat doet ze, want ze vindt hem leuk.

Daarna eet ze het snoepje op.

Pas in gesprek komen ze er achter dat ze twee verschillende teksten hebben gezien. En wat er echt stond? Niemand zal het ooit met zekerheid kunnen achterhalen.

Maar dat doet er ook niet toe, concluderen ze. Het zou toch wel zijn gebeurd.